Vrijmetselarij Den Haag
Auteur: Rudolph Kroon.
Foto’s: Marion Altena
Zoals het kruis een horizontale en een verticale as heeft, zo zoekt de vrijmetselaar de verbinding met zichzelf en de maatschappij, zijn medemens (horizontaal) en verbinding met de Opperbouwmeester des Heelals, het spirituele (verticaal). In dit blogje zoom ik in op de verbinding met jezelf en meer in het bijzonder, met je ziel en de voertuigen daartoe.
Niets is zo moeilijk te doorgronden als de menselijke ziel. Mijn vingers, voeten, knieën etc zijn te zien en desnoods onder het chirurgische fileermes te leggen zijn. Maar mijn ziel? Dat is een ander verhaal. Het mengvat waarin allemaal gevoelens schuilgaan. Sommigen herkenbaar en herleidbaar en andere weer niet goed te duiden en sommige waar ik misschien helemaal niets van wil weten. Zie hier voor de verschillende definities van de ziel.
Hier vat ik dus de ziel op als het gevoelscentrum van de mens. Zo zeggen we vaak: het raakt mij in mijn ziel. Tegenwoordig horen we ook vaak: “blijf bij je gevoel”. Daarmee bedoelende: “blijf bij jezelf”. Oftewel, “wees authentiek”. Het gevoel verwijst dus blijkbaar naar jezelf, naar wie ik ben. Maar mijn gevoelens zijn zo divers en soms zo heftig, positief en negatief. Soms zit ik in mijn flow en kan ik de hele wereld aan en soms zit ik in verlammende somberheid.
Ik ga dan vaak op zoek naar de oorsprong van die gevoelen, op zoek naar mijn ziel. Die gevoelens zelf maken denk ik niet mijn ziel uit, maar zij verwijzen er wel naar. Soort uiterlijke verschijningsvormen van mijn ziel.
Die zoektocht laat zich doorgaans niet goed in woorden vatten. Vaak zoeken we metaforen, symbolen, beelden, rituelen om onze gevoelens van droefheid, angst, blijheid etc te “pakken”, te onderzoeken, een plek te geven. Ze dienen als voertuig naar de ziel. Mij helpen de symbolen en rituelen van de vrijmetselarij om in emotioneel moeilijke tijden mij houvast te geven. Iedereen heeft weer zo zijn eigen hulpmiddelen, zijn eigen voertuig voor zijn/haar zielstocht. Ieder zoekt zijn eigen symboliek. De schilder in zijn schilderijen, de fotograaf in zijn foto’s, de componist in zijn muziek, de beeldhouwer in zijn beelden. Allen op zoek naar metaforen, naar verwijzingen naar wat in de ziel leeft.
Ik ben erg geïnteresseerd in de schilderkunst. Ik probeer zelf te schilderen, maar het bestuderen van schilderijen vind ik ook reuze boeiend. Niet alleen bestudeer ik schilderijen, maar zeker ook de schilder zelf. Het is een twee-eenheid. Vaak zijn schilderijen niet goed te doorgronden zonder enige kennis van de schilder. De verzamelde werken van die schilders weerspiegelen hun zielstocht. En het is juist zo boeiend en leerzaam voor mij om die zielstocht, die worsteling te bestuderen.Datzelfde geldt als gezegd voor de fotograaf. Zo kwam ik bij toeval een fotoboek van fotografe en schrijfster Marion Altena tegen met als titel: “Zielstocht”. “Zielstocht” onthult niet, zij verwijst. Zij opent de ziel niet, maar zet de kijker aan zijn eigen zielstocht te gaan. Dat is de kracht van symboliek.
Daarnaast vind ik het ook weer boeiend om aan de hand van de vele foto’s een intuïtief beeld te krijgen van de zielstocht van de fotografe zelf. Hoe herkenbaar, hoe leerzaam, want leggen we allemaal niet uiteindelijk die zelfde zoektocht af, zij het dat we verschillen qua route, qua methode en intensiteit van zoeken.
Marion is een soort “ vrijmetselaar zonder schootsvel, maar met camera”.
Zie ook:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten