Auteur: Rudoloph Kroon
Gisteravond hadden we een comparitie-avond. Een broeder van een andere loge bracht het bouwstuk dat zijn overleden vader (destijds lid van mijn loge) enige decennia geleden in mijn loge had gehouden. Zeer indrukwekkend.
Na de comparitie om 21.30 nog even een glaasje gedronken in onze 7e Graad (= de kroeg). Tot mijn schrik kwam ik erachter dat ik mijn sleutelbos nog in de comparitieruimte had laten liggen. Iets wat vaker gebeurde omdat aan die sleutelbos ook de sleuteltjes van de kast zitten die de broeders nodig hebben als ze de comparitieruimte weer opruimen.
Dus trap op en naar de comparitieruimte. Geen sleutels. Balen. Autosleutels, huissleutels, usb-stick etc. Hoe kom ik van Den Haag weer thuis in Alphen aan den Rijn. Mijn bloedruk nam toe. Stoom kwam uit mijn oren.
Na lang nadenken kwam maar één broeder in aanmerking die per ongeluk mijn sleutels in zijn zak had kunnen doen. Dus belde en belde ik zijn mobiele nummer. Geen antwoord. Uiteindelijk, na alle opties overwogen te hebben, bood een broeder mij aan zijn auto thuis op te halen (hij was op de motor) en met mij naar de boosdoener te gaan die in het Westland woont. Thuisgekomen moest hij eerst tot over half twaalf wachten tot zijn vrouw met de auto thuis kwam en hij mij bij de loge kon ophalen. Aangekomen in het Westland, heb ik die broeder met veel moeite uit zijn bed kunnen bellen. "Volgens mij heb jij mijn sleutels in je broekzak", zei ik. "Dat zou wel eens kunnen". Hij verdween en na twee minuten kwam hij met mijn sleutelbos weer terug. "Alsjeblieft, hier zijn ze" en toonde enthousiast de sleutelbos. "Dank je, broeder".
En vervolgens we gingen weer terug naar het logegebouw. Na uitputtend mijn broeder bedankt te hebben dat hij mij van en naar het Westland had gebracht op dit late uur, stapte ik in mijn auto en was om half drie thuis.
Ach, het kan gebeuren dat iemand per ongeluk je sleutels mee neemt. Eventuele gevoelens van boosheid strijk je direct glad met de Troffel der Liefde. Broederschap overwint alles.
